The duck variations

Met ‘The Duck Variations’ schreef filmscenarist en toneelauteur David Mamet één van de briljantste stukken van de moderne theaterliteratuur. Het stuk is de eenvoud zelve. Twee mannen zitten elke dag weer op een bank in een park aan de oever van een meer. Ze lijken lukraak weetjes uit te wisselen over van alles en nog wat. Hun schijnbaar banale conversaties draaien in veertien variaties rond het leven van de eenden. Elke waarneming van de heren zet ze aan het speculeren over de natuurlijke levenscyclus van de eenden, hun relatie tot natuurlijke vijanden, het fenomeen van het alfamannetje en de volgzame anderen, ja, zelfs de vermoede geheime paargewoontes van boerderijeenden. Met ‘The Duck Variations’ schreef David Mamet een frisse, muzikale tekst, erg jazzy ook. In veertien variaties meten de twee zich met elkaar als twee prijsboksers in een komisch, pseudofilosofisch duel. Het zijn hilarische dialogen, waarin deze zondagsfilosofen elkaar met soms tenenkrullende theorieën proberen af te troeven. Een gevoel van angst, geworteld in de ondraaglijke lichtheid van hun bestaan, weegt echter op de gesprekken en doet een diepere betekenislaag vermoeden. De prijsvechters van dienst zijn Daan Hugaert en Marc Stroobants. Zo lopen Van Deun en Dams elkaar nog eens voor de voeten, tot groot jolijt van de fans!

Net als bij zijn monoloog ‘Een trooster’ doet Daan Hugaert beroep op Mieke Laureys voor de regie. Never change a winning team…